het huis van Liese

Bij het maken van een poppenhuis, vind ik het heerlijk om me helemaal in die wereld in te leven. Vaak ontstaan dan ook verhaaltjes. Dit is het verhaal van Liese en haar huis. Ik maakte het huis afgelopen zomer, rond oud en nieuw.

I love making dollhouses. This is Lieses’ house. I made it last Summer. While making the dollhouse, a story popped up.

Wanneer Liese op een morgen wakker wordt, ontdekt ze dat de wind haar huisje in een tweetal boomstronken aan weerszijden van een riviertje heeft getild. Een riviertje genaamd ‘het zuchtende water’. Al snel begrijpt ze waarom het riviertje deze naam draagt. In haar zoektocht naar waar het geluid vandaan komt, sluit ze vriendschap met een waterdraakje. Deze weet precies waarom het water zucht. Op de bodem van het riviertje bevindt zich namelijk een oude kruik, gevuld met verdriet van de mensen die lang geleden daar woonden. Maar de kruik was te oud om de inhoud nog langer veilig weg te bergen en de inhoud lekte langzaamaan het water in. Liese en het draakje slagen erin om de kruik uit het water te tillen en op de kant te leggen. De barst in de kruik is eigenlijk best groot, dus gieten ze zolang de inhoud in een glazen container. Zittend in het zonnetje op de stenen, proberen Liese en het draakje te bedenken wat ze verder kunnen doen. Dan merken ze op hoe het zonlicht, wat vrijelijk door het glas kan stromen, heel langzaam de inhoud liefdevol kalmeert.

Liese woke up one morning and found that the wind had lifted her house onto two old branches on both sides of a little river. The river was called ‘the sighing river’ and soon she found out why. Searching for the cause of the noises, Liese met a little water dragon. The two became friends. The little dragon knew the river well and told Liese why the water often sighed. Underneath the surface lay an old jar, filled with a lot of sadness belonging to people who had lived there long ago. The jar had started to leak. Liese and the water dragon decided to take the jar out of the river. It was too old to contain it’s content any longer. They carefully put the thoughts and sadness into a glass container. While sitting in the sun on the shore, they thought of what they could do next. And then they noticed that the sunlight was lovingly calming what was inside of the glass.

Ik wens je een goede week, ... I wish you a good week,

Hanneke