Diep in oma’s knopenla, woont het kleine knopenmonster.
Ik wek hem wanneer ik met de knopen speel.
Eerst geeuwt hij zijn bek wijd open en rekt zich rinkelend uit.
Dan begint hij te vertellen. Hij kent alle verhalen. Iedere knoop heeft weer een nieuw verhaal.
Jouw verhalen ken ik nog niet, zegt hij, wil je me die ook vertellen? En dan begin ik te vertellen …
In grandma’s button drawer, lives a small button monster. I wake him when I open the drawer. When he yawns, he makes the sound of little bells. And then he starts telling. For he knows all the stories. Every button stands for another tale. But your stories, I don’t know yet, he says. Would you like to share them? And then I start telling…
Dank je voor het lezen van het maffe verhaaltje 🙂 . Thanks for reading this silly story 🙂 .
groetjes en fijne week, have a lovely week,
Hanneke
afwaswater 
Met plezier gelezen.
Ik kijk uit naar het vervolg..
Nieuwsgierige groet,
Dank je wel Rob. Een heerlijke om in gedachten mee bezig te zijn. groetjes, Hanneke
Wat een leuk verhaal en innemend monstertje.
Lieve groet.
Dank je wel. Het is, door die knopen, ook een heel grappig beestje geworden om vast te pakken. lieve groetjes, Hanneke
Wat prachtig weer Hanneke! Ik ben ook zo benieuwd naar de verhalen ❤
Dank je wel. Ik denk vooral aan veel van die kleine alledaagse dingen-verhalen. liefs, Hanneke
Dis die oulikste monster, Hanneke! Vertel die stories asseblief.
Een lief monstertje is het geworden. Gewoon lekker nieuwsgierig en met een hoop te vertellen. Leuk om daarover na te denken. Dank je wel. lieve groetjes, Hanneke
Ja Hanneke, da’s wel een Cliff-hanger zo. Kom op met je verhaaltje.
T is een schitterend monster, dat weer wel! Knappe vrouw! 🙂
Dat soort verhaaltjes komen meestal wanneer ik met totaal iets anders bezig ben, behalve natuurlijk de verhalen die echt bij sommige van de knopen horen. En toch wel veel leuker dan knopen gebruiken voor ‘herstelwerkzaamheden’ 🙂 . lieve groetjes uit lente-achtig Te Horo, Hanneke
Ohh mijn oma had ook een knopjesmoster… wat leuk Hanneke!!
Als mijn moeder met haar moeder een serieus gesprek moesten houden dan mocht ik met de doos met knoopjes spelen en daar was ook altijd mijn Knopjevriendje bij… die was altijd heel lief en gezellig… Knopjesvriendje had wel 50 tot 60 kleine knoopvriendjes en zo was ik nooit alleen en dan was het super!
Lieve vrienden groetjes van Anna 🤗
Dat vind ik echt geweldig, dank je wel voor het delen Anna. Ik kan het me ook helemaal voorstellen. Genoeg om als kind helemaal in op te gaan. En dan worden de knopen zelf ook ‘wezentjes’. Bij mijn oma vroeger waren het alleen de knopen, zonder monstertje, maar alleen dat al was toch iets speciaals. Volgens mij zijn enkele van die knopen ook hierin verwerkt. In de loop der jaren zijn er aardig wat bijgekomen, vaak met hun eigen (kleine) ‘verhalen’ 🙂 . lieve groetjes, Hanneke
Such a delightful creature and story, Hanneke. I have a collection of buttons passed down from my mother and grandmother. They are tucked away in drawers, and sad to say, I haven’t looked at them in years. Maybe I’ll have time this winter…
Thank you so much, Carol. A true treasure. Maybe you’ll open the drawer when looking for a spare button?
I still have some of those too. They hold memories, but are fun as well. Somehow they belonged together to me. hugs, Hanneke
❤
Heerlijk blogje om te lezen. Wat heb je knopen heel leuk gedaan. Het is kunst om te zien. Echt geweldig! Fijne dag verder.,