bladerdeken

’s Avonds kan het best fris zijn. Dan is het zo heerlijk om lekker behaaglijk onder een plaid te zitten. Aangezien de zachtste vaak door een van de kids wordt gebruikt, besloot ik er nog een met zachte achterkant te maken. Eentje die me tegelijk aan het nazomeren zou doen denken. Wanneer het licht zo mooi tussen de bladeren door schijnt.

De dunne fleece-achtige stof die ik had liggen bestond uit een aantal vreemd gevormde stukken. Geen mooie rechte lap om achter een lapjesdeken de naaien, dus bedacht ik de deken eerst in onderdelen (een soort poppendekentjes) te maken en deze later aan elkaar te zetten.

Mocht je willen zien hoe deze tot stand kwam, …

(Foto’s komen groter in beeld wanneer je er op klikt)

Het idee voor het lapjesgedeelte was om te proberen een bladerdak weer te geven. Daarvoor ben ik ruwweg begonnen met een aantal lapjes bij elkaar te leggen. Niet lang nadenken, gelijk pakken zodra het me er in de verste verte aan deed denken. De charme van een bladerdak is, vind ik, dat het immers lang niet keurig geordend is. Sommige plekken zijn lichter, sommige plekken in een bladerdak kunnen heel donker zijn. De verzameling lapjes die ik koos was dan ook een bonte verzameling groen bij elkaar. (Die heb ik later overigens niet allemaal gebruikt. Ook heb ik later nog wat stoffen erbij gezocht. Deze eerste verzamelactie wilde ik gewoon snel doen zodat ik niet de tijd zou nemen er eindeloos over na te denken en de kleuren netjes op elkaar af zou stemmen).

De plaid is als een aantal quiltjes zonder gewatteerde tussenvulling gemaakt en voornamelijk met de naaimachine.

Nodig zijn;

– stof (dat hoeven geen dure stoffen te zijn. In deze zitten ook allerlei restjes verwerkt, van oude kleding, coupons tot katoenen placemats, zelfs dunne gordijnstoffen en ook wat quiltstoffen),

– schaar,

-eventueel quiltmat/lineaal en rolmes, naaimachine,

– (stevig) garen,

-fleece-achtige stof,

-spelden,

-naald en draad.

De deken bestaat uit 16 vierkanten van 49 lapjes (7 bij 7) met een bies er omheen. De lapjes zijn 6,5 bij 6,5 cm (daar zit de naad al bij in). De uiteindelijke vierkanten, of poppendekentjes meten zo’n 38 cm. Dat maakt de plaid zo’n 152 cm in het vierkant.

De werkwijze;

Van de stoffen heb ik 49 stapeltjes van 16 vierkantjes gemaakt. De meeste heb ik vrij snel met quiltmes, quiltlineaal en snijmat gesneden. Daarmee kun je vlot een aantal lapjes tegelijk snijden. Maar een stofje heb ik met een kartonnen malletje getekend en geknipt. Want daar zat een motief van een vogel in.

De 49 stapeltjes heb ik in een vierkant gelegd. Opnieuw heel vlug, zonder lang nadenken. Met als enige gedachte de donkerste kleuren ongeveer in het midden te leggen.

De lapjes heb ik tot 16 gelijke vierkanten genaaid (dat kan bv door eerst de lapjes in stroken te naaien en deze daarna aan elkaar te stikken). De vierkanten heb ik op de grond uitgelegd om even te kijken. De vierkanten liggen allemaal gelijk en dat vond ik wel passen.

De vierkanten heb ik vervolgens gestreken en op de stukken fleece-achtige stof gelegd (achterkanten van de stof tegen elkaar aan) en gespeld.

Langs de zijkanten heb ik de blokken aan elkaar gestikt. Wat uitstak van de fleece-achtige stof heb ik afgeknipt. Vervolgens heb ik er enkele lijnen over gestikt om de lagen netjes op elkaar te houden (dat is op de achterkant beter zichtbaar). Bij een echte quilt zou hier nog een laag tussenvulling tussen gaan wat de deken dikker maakt, maar dat heb ik nu niet gedaan.

Van de grootste lap heb ik lange stroken gesneden (van 3,5 cm breed) en langs twee kanten van de vierkanten vastgezet. Op de foto heb ik dat voor de duidelijkheid met spelden gedaan, maar in het echt heb ik deze gestreken en met de hand goed gehouden tijdens het naaien.

Daarna de stroken voor de overige twee zijdes. Bijna hetzelfde als bij de eerste randen, alleen heb ik hier het begin en einde van de strook een stukje omgevouwen zodat er nette hoeken zouden ontstaan.

De vierkanten heb ik daarna vanaf de achterzijde aan elkaar genaaid met de hand.

groetjes, Hanneke