Wat het is, weet ik niet, maar van goudvissen wordt ik vrolijk. Vandaar dat ik ze ook van stof heb gemaakt. Oa voor een paar mobiles met een heleboel bij elkaar. Wanneer er dan een raam of deur openstaat en de wind laat ze bewegen, ziet het er helemaal leuk uit. Ooit wil ik er ook zo’n ouderwets vissenspel mee maken (met paperclips en een hengeltje met een magneetje, maar daar ben ik nog niet aan toegekomen. Ik denk dat de katten dat vast ook een leuk zullen vinden 🙂 , als de hengel het in hun buurt tenminste overleeft.Â
Deze vissen zijn van katoenen stof op de naaimachine gemaakt. Ze lijken eenvoudiger te maken dan ze zijn, maar wel te doen. Wie ze ook wil proberen, lees verder ….
Een beetje maf maaksel, al heb ik er veel plezier aan gehad, zijn de gebreide goudvissen. Ze hangen nu in mobiele-vorm in de huiskamer. Gewoon vrolijk.
De beschrijving lijkt denk ik ingewikkelder dan het is (hoop ik). Lees verder voor het patroon …
Een tijdje terug ben ik toch weer met een nieuw poppenhuis begonnen. Het is sterker dan ik 🙂 . Een elfen poppenhuis boom ditmaal. Met veeel groen. Dus ook veel blaadjes en bloemetjes. Zoiets is niet nieuw, maar ik wil een paar van de redelijk snelle manieren om deze te maken delen (en onthouden voor een ander project 🙂 ).
Een detail, al is het nog lang niet af 🙂 .
Een tip waar ik veel gemak van heb; knip vilt met een klein, heel scherp schaartje.
Voor de boomblaadjes heb ik een redelijk stug vilt gebruikt, omdat deze ook makkelijk via de zijkanten vast te plakken zijn. Eerst knipte ik het in repen en knipte er vervolgens schuin de blaadjes uit (zie afbeelding hierboven).
Bloesem van vilt;
-Knip een strookje van vilt. Knip de bovenkant van het lapje tot bloemblaadjes. Hecht een draad met een klein knoopje onderaan het lapje. Rijg de draad door de onderkant van het lapje (en een extra steekje bij de aanhechting) en trek de draad aan tot een rondje. Steek een paar keer door de ‘onderkant’ van het bloemetje voor de stevigheid. Draai het bloemetje om en vouw het mooi open. Voeg nog een paar kraaltjes toe voor het hartje en het bloemetje is klaar.
Kleine ronde bloemetjes van vilt (boven); -Knip kleine rondjes uit een strookje vilt. Knip van een iets smaller strookje vilt net iets kleinere rondjes in een iets donkerder tint. Naai ze op elkaar door er in het midden een kraaltje op vast te maken (het grootste rondje onderop). Kleine ronde bloemetjes van naaldvilt (onder); -Maak een plukje wol tot een niet al te stevig rondje. Zet er in een iets donkerder kleur wol een klein plukje op vast. Prik in de wol totdat het een redelijk plat ‘bloemetje’ wordt en werk eventueel de randjes wat bij. Naai er nog wat kraaltjes in voor het hartje en het bloemetje is klaar.
Vlugge kleine vilten bloemetjes en plantjes: -De bloemetjes maak je op bijna dezelfde manier als het bloesembloemetje, alleen gaat het knippen makkelijker. Hiervoor zijn van een strook steeds 6 driehoekjes geknipt. Maak onderaan het eerste driehoekje een draad met een knoopje vast. Steek vervolgens (bijna onderaan de driehoekjes) de draad door de dikte van het vilt en maak dit af tot een bloempje zoals bij de bloesem.
-Voor de plantjes zijn op dezelfde manier steeds een stuk of 4 blaadje bijeengemaakt.
Een tijd heb ik gedacht te stoppen met bloggen. Er gebeurd zoveel in de wereld en ook hier thuis dat ik geen idee meer had hoe verder te gaan met bloggen. En in zekere zin ga ik ook stoppen, hoe moeilijk dat ook voelt. Maar niet helemaal. Ik zal bij het begin beginnen. Ons laatste kind heeft de vleugels uitgeslagen. De kamer die nu vrijgekomen is, heb ik ‘ingepikt’ als studio. Ik ben gaan kijken wat de mogelijkheden zijn om deze studio open te hebben voor het publiek en er zelfgemaakte dingen te mogen verkopen. Dat is gelukt en inmiddels is de studio regelmatig open. Gewoon met een bord bij de ingang voor wie langskomt, niet online. Nu wonen we erg achteraf, dus veel aanloop is er niet, maar dat vind ik zelf op het moment wel prettig. Het geeft me de tijd om deze stap in mijn eigen tempo eigen te maken en rustig aan mee te gaan met wat er gebeurd. Want ik vind dit ook wel heel spannend allemaal. Er gaat echter heeel veel tijd in zitten. Om die reden heb ik besloten om min of meer te stoppen met actief bloggen. Wat ik wel wil blijven doen is patronen en beschrijvingen op dit blogje plaatsen, dingetjes die ik veelal oa ook in de studio aanbied. Deels voor mezelf, zodat ik een patroon altijd bij de hand kan hebben als ik ze nog eens wil maken en deels voor degene die ze ook zelf thuis wil proberen (dit is geen verkoop-blog). Want dat is een van die heerlijke dingen van bezig gaan in de studio; er kan op creatief gebied van alles.
Heel erg inspirerend vind ik ook de site van Ann Wood (AnnWood Handmade) die ik kort geleden tegenkwam. Zij maakt hele leuke dingen en ik werd hier helemaal vrolijk van. Voor wie de site niet kent; deze is echt een bezoekje waard.
groetjes, gezondheid en creativiteit,
Hanneke
Het soort maaksels wat ik wil blijven posten zijn zoals de volgende;
Ik ben al lang geïnteresseerd in vleugels.
Een tijd geleden zocht ik online naar hoe de gaura (een plant met prachtige bloemetjes) goed is te verzorgen. De bloemetjes werden omschreven als lijkend op vlindertjes of elfjes (weet het niet meer heel precies). En inderdaad, als de wind met de bloempjes speelt, lijken ze ook echt te ‘dansen’. Dus wilde ik gaura-elfjes maken. De gaura-elfjes bestaan uit een stukje bloembinddraad, met daarop een lijfje van naaldvilt, een beschilderde houten kraal, een klein kraaltje en wat meeldraden voor zijden bloemen. De vleugeltjes zijn van vilt. (de volgende 2 afbeeldingen laten zien hoe ze zijn gemaakt)
Vleugeltjes gemaakt van esdoornzaden. Van de (droge) zaden knipte ik het bolletje en plakte de rest met lijm op de rug van het lijfje.
Een ander experiment gaat over doorzichtige vleugeltjes. Ze zijn gemaakt van metaaldraad met daaromheen garen in festonsteek. Binnen dit frame zijn weer wat draden geregen. Bij het elfje links heb ik de vleugeltjes ingesmeerd met vernis, maar dat pakte niet helemaal uit zoals ik hoopte. Het maakte de vleugeltjes wel steviger, maar de vernis vulde niet blijvend de ruimtes tussen de draden. Daar denk ik nog verder over na, of misschien laat ik het ook zo.
De meest recente vleugels horen bij vlinders die ik wil gebruiken voor een project. Hier wilde ik de vleugels dunner hebben dan van vilt en een niet goed werkende lijm hielp mee met een oplossing.
Hier zijn de vleugeltjes eerst getekend op papier, daarna op dun katoen overgetrokken en vervolgens geborduurd. Eenmaal uit de borduurring, heb ik ze ingekleurd met acrylverf en water (vandaar het doorloop-effect), gedroogd en ingesmeerd met transparante lijm. Die lijm was een heel goedkope en plakt niet erg goed, maar blijkt voldoende om de stof na het drogen voldoende stevigheid te bieden. Zo blijven de vleugeltjes stevig en gaan ze niet rafelen. Ik denk dat ik binnenkort zo ook vleugels voor draakjes ga maken (maar dan in een andere vorm 🙂 ).
Uit de stof geknipt en voorzien van voelsprieten (meeldraden voor zijden bloemen) ziet de vlinder er zo uit (linksboven). Maar zou dit proces niet ook mogelijk zijn zonder het borduren, want daar gaat toch de meeste tijd inzitten? Bij de vlinder rechtsonder zijn de lijnen niet geborduurd, maar van te voren en na afloop getekend met potlood. Van dichtbij vind ik de geborduurde lijnen toch mooier en ook blijven de vleugels iets steviger. Voor wie zelf wil experimenteren, volgt hier de schets voor de vlinder;
oostindische kers (olieverf en acryl op canvas) – nasturtium (oil and acrylic on canvas)
.
Niet alles wat ik onlangs schilderde vond ik even geslaagd, maar met deze ben ik blij. De oostindische kers vind ik sowiezo erg mooi. Buiten gaan we richting de donkerste dagen, maar toch, er bloeien er nog. En wat zijn die kleuren vrolijk. Het (beginnen) schilderen zelf was wel even een ‘overlegsituatie’. Zittijd wordt door de katten gewoon anders geïnterpreteerd. Vooral die laatste (hieronder) was moeilijk te negeren 🙂 .
.
I’ve been painting with oil and some acrylic. Not all of them turned out as I had hoped 🙂 . These I liked most and I love the flower. As we’re heading towards the shortest days outside, I love that there are still nasturtiums flowering in the garden. They are so cheerful. The process of painting itself was a bit of a challenge. The interpretation of me sitting means ‘quality time’ for the cats 🙂 . Especially the last one was hard to ignore 🙂 .
Tom;
“Het ruikt niet naar krant?”
“It doesn’t smell like newspaper?”
.
Zla;
“Water is water en ik heb nu dorst”.
“Water is water and I am thirsty”.
.
Charlie;
“We gaan nu spelen. Ik ben een tijger en jij bent de prooi”.
“We’re going to play. I’m the tiger and you can be the prey”.
Bij het maken van een poppenhuis, vind ik het heerlijk om me helemaal in die wereld in te leven. Vaak ontstaan dan ook verhaaltjes. Dit is het verhaal van Liese en haar huis. Ik maakte het huis afgelopen zomer, rond oud en nieuw.
I love making dollhouses. This is Lieses’ house. I made it last Summer. While making the dollhouse, a story popped up.
Wanneer Liese op een morgen wakker wordt, ontdekt ze dat de wind haar huisje in een tweetal boomstronken aan weerszijden van een riviertje heeft getild. Een riviertje genaamd ‘het zuchtende water’. Al snel begrijpt ze waarom het riviertje deze naam draagt. In haar zoektocht naar waar het geluid vandaan komt, sluit ze vriendschap met een waterdraakje. Deze weet precies waarom het water zucht. Op de bodem van het riviertje bevindt zich namelijk een oude kruik, gevuld met verdriet van de mensen die lang geleden daar woonden. Maar de kruik was te oud om de inhoud nog langer veilig weg te bergen en de inhoud lekte langzaamaan het water in. Liese en het draakje slagen erin om de kruik uit het water te tillen en op de kant te leggen. De barst in de kruik is eigenlijk best groot, dus gieten ze zolang de inhoud in een glazen container. Zittend in het zonnetje op de stenen, proberen Liese en het draakje te bedenken wat ze verder kunnen doen. Dan merken ze op hoe het zonlicht, wat vrijelijk door het glas kan stromen, heel langzaam de inhoud liefdevol kalmeert.
Liese woke up one morning and found that the wind had lifted her house onto two old branches on both sides of a little river. The river was called ‘the sighing river’ and soon she found out why. Searching for the cause of the noises, Liese met a little water dragon. The two became friends. The little dragon knew the river well and told Liese why the water often sighed. Underneath the surface lay an old jar, filled with a lot of sadness belonging to people who had lived there long ago. The jar had started to leak. Liese and the water dragon decided to take the jar out of the river. It was too old to contain it’s content any longer. They carefully put the thoughts and sadness into a glass container. While sitting in the sun on the shore, they thought of what they could do next. And then they noticed that the sunlight was lovingly calming what was inside of the glass.
Ik wens je een goede week, ... I wish you a good week,
Piepklein gehaakt haasje en schildpadje. Little crocheted hare and turtle.
.
Hoi, ik ben er weer. Hoop dat alles goed met je gaat.
Hi, I’m back. I hope everything is okay with you.
.
Fijn om je weer te zien.
Na zo bijna 5 maanden nauwelijks geblogd te hebben is het heerlijk om weer terug te komen, al blijf ik het ook wel wat spannend vinden, zo’n eerste blogje na een hele poos. Ik begin gewoon met een maakseltje van eerder deze week. Ik begon met de schildpad, maar toen leek het me leuk er een haasje bij te maken. Heel klein en snel gemaakt (ik denk dat de schildpad hier echt de snelste is 🙂 ).
.
After hardly any blogging for about five months, it’s good to be back and lovely to see you.
.
fijne week en tot gauw … have a lovely week, see you,
Hanneke
.
Voor de liefhebbers volgt hierna het patroon … If you’d like to make them too …
Eerder kondigde ik aan weer te gaan bloggen. Kort daarna werden de maatregelen tegen covid-19 hier in NZ in rap tempo aangescherpt. Manlief werkt gelukkig van huis. Dat betekent dat hij veel tijd thuis de computer nodig heeft. Eerst hoopte ik dat ik met de oude tablet verder zou kunnen, maar op digitaal gebied ben ik niet bepaald handig. Om die reden heb ik besloten het bloggen tot die tijd op pauze te zetten. Jammer, want de blog community is een fijne. Zodra ik weer verder ga, wil ik er zoals altijd echt de tijd voor kunnen nemen en bij kunnen lezen.
Mag ik iedereen heel veel goeds toewensen in deze vreemde tijd. Stay safe.
Shortly after returning to blogging, the measurements for covid-19 in NZ were increased. Thankfully my husband is able to work from home. As he needs the computer to do so, I have limited access to the computer. (I do have an old tablet, but find it very difficult to use). Therefor I’ve decided to have another break from blogging. I’d love to continue blogging in a while. Taking the time to read other blogs and being able to comment, just as before.
May I wish you everything that is good during these uncertain times. Stay safe.
Een blogje zonder plaatjes past niet bij me. Vandaar een ‘malle gedachte’ uit de concepten. Als kind vroeg ik me al af hoe Klein Duimpje uit het sprookje met de laarzen van de reus kon lopen. In ieder geval heb ik nu een idee hoe hij ze aan zou hebben kunnen krijgen, nou ja, eentje dan.
A blogpost without pictures won’t feel complete. Therefor this ‘silly thought’ from a while ago. As a kid I’ve often wondered how Tom Thumb was able to walk in the giants’ boots. At least I could think of a way of getting them on.
Iets waar ik zelf de afgelopen tijd oa mee bezig ben geweest is weven. Niet de mooie voddenkleden van mede blogster Anuscka (fra det gule hus; zie de link in de blogroll), maar kleine lapjes op zo’n klein weefgetouwtje. Na afloop haakte ik er een randje om zodat de randen er mooi gelijk uit zien. Deze rechthoekjes wil ik oa op stof vastmaken om er eenvoudige schoudertasjes van te maken. Heerlijk om restjes in te verwerken en met kleur bezig te zijn.
Something I’ve been doing lately is weaving. Not the beautiful rugs made by fellow blogger Anuscka (fra det gule hus; her blog is in my blogroll), but small patches made on a small loom. After weaving them I crocheted a border around each piece and will eventually make them into little shoulder-bags. It’s a lovely and colorful way to use those left-over pieces of wool.
En natuurlijk een kleine foto-update over Charlie. And, of course, a little cat update in pictures.
lieve groetjes en tot over een tijdje (ik kijk er naar uit), see you in a while, hugs,
Plaatjes geinspireerd op de aanwezigheid van ons nieuwe huisgenootje (die nu nog geen echte held is bij de stofzuiger).
Pictures inspired by the arrival of our new kitten (who is still quite cautious near the vacuumcleaner).
En hier is-ie, ons nieuwe huisgenootje; Charlie. Jongste van ons nu viertal.
Here he is; our new kitten; Charlie.
Een indrukwekkend gaapje 🙂 .
An impressive yawn 🙂 .
Een stuk later dan de bedoeling was, maar ik ga weer langzaamaan verder met bloggen (en bijlezen). Naast dat ik er zin in heb, voelt verder gaan met bloggen na een tijd toch telkens weer een beetje spannend.
Ik hoop ook dat alles goed met je gaat in deze moeilijke tijd wereldwijd.
The time spend without blogging turned out to be longer than I had imagined, but I’d love to be back in blogging (and catching up). And I hope you’re okay during this difficult time.
goeie week gewenst en tot gauw … have a good week and see you soon,
Geniet, heel even, van alledaagse, bijzondere of amusante dingen, een snuisterijtje hier of daar, letters in steen, en koffie. Onderweg..., daar begint het !
Welkom op mijn blog. Samen met mijn man en onze twee kinderen woon ik ergens op de Veluwe. Ik heb veel liefhebberijen, waaronder tekenen, lezen, quilten, in de aarde wroeten en boswandelingen maken (vandaar de leaves). Ondertussen probeer ik mijn leven zo eenvoudig mogelijk te houden en mij te richten op wat werkelijk ertoe doet. Ik nodig je uit om een stukje met mij op te lopen… Liefs, Jet
Please: Use Google translate to read this dutch text in your own languages. It is not perfect but better then nothing. It is the best what I as A non-native speaker can offer to you the reader.
.
